Kees, Henk en Martin

Sinterklaas is in het land. Op woensdag en zaterdag mogen er schoenen gezet en wordt er keihard gezongen. Julia speelt de rol van Hulpsinterklaas met verve en past emotionele chantage, die best verleidelijk is in deze periode, toe.

‘Luisterpiet hoort alles hoor Anna! Als je Lina slaat krijg je niks in je schoen.’

Los van de dreigementen is het vooral een gezellige bende. Ze hebben alledrie een boek van een bekende speelgoedwinkel waarin ze driftig omcirkelen wat ze graag in hun schoen of laarsje willen hebben.

Pakjespiet van de afdeling ‘inkoop’ is helaas druk met andere zaken….

Op woensdagavond kom ik erachter dat ik ben vergeten om de kleine verrassingen aan te schaffen. Shit. Ik bel Bart die nog op zijn werk zit.

‘Ja, wat moet ik halen dan? Daar heb ik toch geen tijd voor…nou, ik bedenk wel wat.’

Iets met chocola, riep ik nog, en dat had hij onthouden.

Als ik al lang en breed in bed lig te lezen komt hij thuis. Zakjes chocolademunten, chocolade-briefgeld, een paar reuzen-chocolademunten en drie letters van chocola, de K. de H. en de M.

‘Je lijkt meer op je moeder dan je denkt’, zeg ik mopperend. (Bart’s moeder heeft de bijnaam: Oma Snoep) ‘Heb je de fabriek van Willie Wonka overvallen? En wat is het verhaal achter die letters?’

‘De J. de A. en de L waren op’,  zegt Bart. ‘Ga maar slapen, ik regel het wel.’

De volgende ochtend vonden Julia, Anna en Lina de brief aan Kees, Henk en Martin. Verwarring alom. Juul moest hem twee keer voorlezen voordat An begreep dat de Vergis-me-niet-Piet een behoorlijk foutje had gemaakt.

‘Mam! We moeten die letters bewaren, dan stoppen we ze zaterdag weer in onze schoen met een brief voor die Piet, dat hij zich vergist heeft, dan krijgen we onze eigen cadeautjes!!’

Het kostte gelukkig weinig overredingskracht om de dames ervan te overtuigen dat ze de letters heus mochten opsnoepen. Anna las de brief voor in haar klas, het was het gesprek van de dag. ‘Zou het wel goed komen? Wat een rare Piet? Hoe kon hij zich zo vergissen?’

Anna was vooral bang dat er een hijskraan of een dinosaurus in de gang zou komen te liggen en schreef een brief aan de vergis-me-niet-Piet.

‘Wij kregen de K. H. en M. Maar wij zijn dri mijsjus!!! Julia, Anna en Lina. Graag mijsjus kaadoos.’

Piet heeft het begrepen. Dikke sorry en mooie meisjes-cadeaus in de schoen.

Julia gniffelt om het hele gebeuren. Anna straalt, haar missie is geslaagd. Lina heeft geen flauw idee wat er allemaal aan de hand is en klimt rustig op haar paard.