Nog meer misère
‘Dus je zit nu twee weken thuis?’ vroeg de huisarts. Het woord ‘zit’ voelde een beetje belachelijk, er viel weinig te zitten. Als ik het langer dan tien minuten deed was het alsof er een peloton kabouters in mijn onderrug marcheerden, met hun pikhouwelen op zoek naar diamanten. ‘Ik lig, wandel en fiets een beetje. Sinds een week gebruik ik geen pijnstillers meer ’s nachts.’ (Wat ik op zich al een behoorlijke verbetering vond na maandenlang paracetamol en ibuprofen als Smarties naar binnen te hebben gewerkt.) Ik ben bij de orthopeed geweest, en nu moet ik eerst een MRI-scan laten…Continue Reading