Mies Perfect

learning takes a lifetime

Tag: stress

Publicatiecrisis

Afgelopen maandag schreef ik over boodschappen doen, sporten en de vlag uithangen. Ik had mezelf de opdracht gegeven om wekelijks een ervaring uit mijn leven te delen. Dit stuk was echter zo beroerd opgebouwd en bovendien ernstig onsamenhangend dat ik het niet heb gepubliceerd. Het was als een diner dat bestaat uit chocolademousse, sushi en Indiase curry. Afzonderlijk zeer smakelijk maar niet aan te raden om dit achter elkaar op te eten. In de week daarvoor kreeg ik van drie verschillende mensen, die elkaar voor zover ik weet onbekend zijn, de tip om mijn verhalen te bundelen. ‘Jouw verhalen verdienen…Continue Reading

Skiën en de kramp van de onderwijsinspectie

Het was alsof ik een visum moest aanvragen voor een houseparty in Noord-Korea. Oma’s ingeschakeld om op de kinderen te passen, vriend Joost staat stand-by, overzicht gemaakt met adressen, schooltijden en telefoonnummers. Mails gestuurd naar juffen en naschoolse opvang.  De dag voor we naar Frankrijk vertrekken check ik alles nog een keer en ik zie op de kalender dat ik me ongelofelijk heb vergist. De studiedag op de basisschool, een vrije dag voor de kinderen, is niet op maandag 9 maart maar op donderdag 9 april.  Ik kan twee dingen doen, liegen en Anna en Lina ziek melden op maandag…Continue Reading

Runderbot uit Nieuw-Zeeland en een dikke wang.

Aan de ontbijttafel vertel ik dat ik een schroefje in mijn kaak krijg vandaag. Over een paar maanden komt daar een porseleinen kies op. De kleuter is benieuwd of de tandarts een echte boor gebruikt. Als ik uitleg dat het waarschijnlijk wel zoiets is maar dan heel klein kijkt ze aandachtig naar me, ze fronst en zegt dan licht geïrriteerd: ‘JA! Mag ik dan nu de hagelslag?’ Tien jaar geleden kreeg ik pijn in mijn kies. Linksboven, de één-na-achterste. De vulling die erin zat was niet goed, er kwam een noodvulling, ook niet goed, en toen was er nog maar…Continue Reading

Versleten

‘Hoe gaat het met je? Oh, nee wacht, ik heb je blog gelezen, ik weet PRECIES hoe het met je gaat.’ Gek om een bekende tegen te komen in de wachtkamer van de orthopeed. Aan de andere kant, best fijn. Ik was er in mijn eentje en zat net te bedenken wat ik zou doen als het ECHT slecht nieuws zou zijn. ‘Het spijt me mevrouw, u heeft uitgezaaide botkanker, niks meer aan te doen, goedenavond.’ of ‘De ambulance komt eraan, u moet accuut geopereerd worden, geen overleg met familie, het is een kwestie van minuten.’  En nu kwam Paul…Continue Reading

Nog meer misère

‘Dus je zit nu twee weken thuis?’ vroeg de huisarts. Het woord ‘zit’ voelde een beetje belachelijk, er viel weinig te zitten. Als ik het langer dan tien minuten deed was het alsof er een peloton kabouters in mijn onderrug marcheerden, met hun pikhouwelen op zoek naar diamanten. ‘Ik lig, wandel en fiets een beetje. Sinds een week gebruik ik geen pijnstillers meer ’s nachts.’ (Wat ik op zich al een behoorlijke verbetering vond na maandenlang paracetamol en ibuprofen als Smarties naar binnen te hebben gewerkt.) Ik ben bij de orthopeed geweest, en nu moet ik eerst een MRI-scan laten…Continue Reading

Huisarrest van de huisarts

Nee, natuurlijk wil ik het daar niet over hebben. Ik schrijf liever over mijn vakantie in Griekenland. Gedetailleerde beschrijvingen van een eindeloos blauwe zee, ijskoude cappuccino’s, en Amerikaanse pannenkoekjes met ahornsiroop. Al deze omstandigheden deden echter niets af aan de rugpijn die hardnekkig aanwezig was, zelfs op een idyllisch eiland, dus gaat het daar over. Vorige week woensdag zat ik voor de vierde keer in vijf maanden bij de huisarts. Er was een nieuwe dokter. Een lange, slanke, jonge vrouw met donker haar, losjes, in een paardenstaart. Ze leek niet echt op een dokter, meer een juf van de basisschool,…Continue Reading

Herfst, onstuimig gedoe en liefde

Even een weekje naar de Veluwe. Met het hele gezin. Terwijl ik een beetje in de stress-modus zit lukt het me toch aardig om hiervan te genieten. Ik kan me niet herinneren wanneer we ZO ontspannen waren met z’n allen.   Een huisjes-park tussen de eekhoorns, boomklevers, koolmeesjes, kabouters en andere bosfiguren. Moeilijk, tweehonderd gezinnen en groepjes mensen die ‘lekker’ vakantie vieren. Een vreemd soort weerstand tegen burgerlijkheid zet ik morrend opzij. Ik kiep een zak voer op tafel en focus op de gevleugelde types die in de aanval gaan. Zij trekken zich nergens iets van aan. Ik zou er…Continue Reading

Ik ben een pony.

Ga maar eens nadenken over wie jij bent, zei mijn coach.   Wie ik ben?   Ja, wie ben ik eigenlijk?   Na het lezen van het boekje over de ‘ikken’ die allemaal in mijn bus zaten moest ik nu nadenken over wie de regie had en wie ik werkelijk was. Een vraag waar sommige mensen heel hun leven over deden om hem te beantwoorden en eentje waar ik op mijn drieënveertigste zeker nog niet klaar mee was.   Het kwam doordat ik vertelde dat ik natuurlijk heel blij was met de intentie van het bedrijf waar ik gedetacheerd ben…Continue Reading

Slavendrijfster

‘Je lijkt wel een slavendrijver, of eigenlijk, slavendrijfster’, zei mijn coach. ‘Wat jij allemaal van jezelf moet. Als je zo doorgaat heb je over een paar jaar echt een probleem.’   Nou ben ik doorgaans niet zo gevoelig voor dit soort dreigementen maar het klonk geenszins als een grapje en ik vond dat hij wel een punt had. Een heel dik punt.   Sinds ik ‘projectleider e-learning’ was kwam het ene na het andere leuke onderwerp op mijn pad. Inmiddels wisten veel mensen mij te vinden. ‘Kun je een e-learning module maken voor de privacy-wet, de nieuwe werkwijze, de hond…Continue Reading

Huizenstress

Als het nou stom was. Met boze buren, of iemand die ’s nachts trombone speelt in de flat, of  poep in de lift, elke dag. Of dat je drie kwartier moet zoeken naar een parkeerplaats. Maar dat is het niet, het is zo’n fijne plek om te wonen.   De rust, de ruimte van honderddertig vierkante meter en met stip op nummer 1 het mega-fantastische-eindeloze uitzicht alsof je in een schilderij woont wat continu verandert.   Tennisbaan voor de deur, sportpark op loopafstand en in de winter schaatsen op de Jaap Eden baan. Als ik de stad in wil fiets…Continue Reading